Polana

Po chwil z górki zbiegł szary wilk z raną na oku i czarną obrożą z kolcami.Miał na sobie czarne pasy.
-Jak tam siostrzyczko ..? - zaśmiał się złowieszczo,po czym spojrzał na pozostałych .W szczególności na San.

Jesteś jedynym magiem który nie chce mnie wykończyć. Nawet nie wyobrażasz sobie ile jest nagród za moją głowę... *Trzymał miecz w gotowości. Nie zwrócił uwagi na wilki*

Prychnęłam zniecierpliwiona i obrażona.
- Z pewnością nie jestem jedynym magiem, który nie chce Cię wykończyć. Może tylko jedynym, którego dotąd spotkałeś. Mnie ani resztę mojej rodziny nie obchodzą jakieś tam nagrody, my po prostu nie chcemy mieć problemów i próbujemy żyć ze wszystkimi w pokoju, nie mieć wrogów, a magii i siły używamy tylko wtedy, gdy trzeba się bronić, nigdy w życiu nie zaczynamy walki pierwsi - oznajmiłam. To oczywiste, że nie chciałam walczyć, nie chciałam zaczynać, nie chciałam robić nikomu krzywdy. W życiu. To do mnie niepodobne.

hm... mam nadzieje że nie pożałuję swojej decyzji *schował miecz* Jestem Leito a ty?

Przeniosłem wzrok na nieznajomą wilczycę.
- Kolejna? Hm.. Dużo ich.. - Pomyślałem z uśmiechem. Zauważyłem wilka i opuściłem uszy z lekka.
- Przepraszam mój drogi, ale co masz do tej wilczycy? - Warknąłem ku niemu podchodząc. Stanąłem na kilka metrów od niego gotów do ataku.

*spojrzałem na Wilka. Ciekawy dzień - pomyślałem*

*Spojrzał na Sun* Witaj kim jesteś?

aha... miło mi *zaskoczyłem się trochę. Przykuła moje zainteresowanie*

- Gerani - przedstawiłam się, chowając różdżkę, nieco uspokojona. Mimo to, jak mnie wcześniej potraktował, pozwoliłam sobie na delikatny, ledwie widoczny uśmiech - Miło mi, Leito.
Moją uwagę natychmiast przykuła dziewczyna o kruczoczarnych włosach i szkarłatnych oczach. Była tajemnicza, od razu wzbudziła moje zainteresowanie i chciałam ją lepiej poznać, ale jasno dała do zrozumienia, że nie ma zamiaru udzielać o sobie żadnych informacji, więc po prostu spasowałam. Postanowiłam jej nie męczyć, nie chciałam być natarczywa. Lustrowałam ją wzrokiem cały czas, obserwowałam.

Przez chwilę pozostawała w ukryciu obserwując całą sytuację. Doprawdy wręcz zafascynowana ilością różnych ciekawych osób i roślin rosnących na tutejszych terenach. Ale zobaczyła TO, wredne i perfidne stworzenie które wyrządziło jej krzywdę. Jej czarne futro zlewało się z otoczeniem, a jej dwa czerwone, mechaniczne- Bo Dracuchna nie ma prawdziwych-oczy lustrowały wszystkich po kolei przy okazji wydzielając malinowe światło rozchodzące się w różne strony. Wydała podwójny mechaniczny warkot zmieszany z normalnym warczeniem, który był całkowicie skierowany w stronę nikogo innego niż San.

*Spojrzałem na San. Rozglądałem się trochę nie widząc osoby do której mówiła. Poznałem że niezbyt ją lubiła*

[ Pozwólcie, że zmienię narrację, może w trzecioosobowej będzie wygodniej. ]

Gdy szkarłatnooka zwróciła wzrok w kierunku Gerani, ta błyskawicznie się odwróciła, nie chcąc, aby dziewczyna pomyślała, że mag się na nią nachalnie gapi.
W pewnym momencie usłyszała dziwny dźwięk, bardzo podobny do warczenia, jednak nie było to takie zwykłe warczenie, jakie słyszała zazwyczaj. Było inne.
Przestraszyła się trochę i szybko odwróciła głowę w kierunku, z którego jak jej się wydawało, dobiegło warczenie i wtedy dostrzegła dwa, jarzące się jak czerwone ogniki, punkty gdzieś w oddali. Zastanawiała się do kogo mogą należeć, gdy wtedy z ust czarnowłosej padły niby niewinne, choć dość niemiłe słowa. Auć.

Uspokoiła się natychmiastowo, chociaż nie można było ukryć jej niezadowolonego wyrazu twarzy, ale to tak nie przystoi mówić i warczeć jednocześnie. Wyłoniła swój czarny nochal i po chwili na polanie stanęła szkarłatnooka (chociaż to nie są oczy...) o kruczoczarnym błyszczącym i zdrowym futrze wilczyca z dosyć wrogim spojrzeniem nie przestając obserwować owej San. Jej lewa łapa nie była taka, jaką mają wilki. Raczej jej nie posiadała, ale miała w zamian w tym miejscu żelazne kości z ostrymi pazurami, gdzieniegdzie widać było niebieskie i czerwonawe kable wchodzące w jej "żywą" część łapy. Jej prawe ucho ze złotym kolczykiem stanęło do góry. Machnęła kitą zmiatając niektóre słabsze kwiaty które poleciały gdzieś w krzaki. -Bardzo się podoba, wręcz jest lepsza niż wtedy, kiedy miałam jeszcze oko. -Warknęła wrednie i oblizała śnieżnobiałe zęby, a jej źrenice natychmiastowo się zwężyły. Kątem oka ostrożnie obserwowała Gerani. Tak na wszelki wypadek. -Wyglądasz prześmiesznie w tej formie, wiesz? -Mruknęła do San.

Na TO słowo padające z ust tego ohydnego stworzenia (ohydnego-dla Dracy) nie zareagowała. Zignorowała to mimo tego, że bardzo ją to dotknęło. Tak bardzo, że w środku jej styki kipiały od rozgrzania. -Twoje stwierdzenie o nieudanym eksperymencie zostało uznane za próbę ugotowania mojego procesora. Uznam to za głupi żart. Ot co. -Mruknęła spokojnie po czym usiadła na trawie, bo co ma stać jak jakiś kołek bądź słup soli.

*Patrzyłem na zdarzenie. Wyciągnąłem miecz żeby bronić się w razie czego. Przeczuwałem że może stać się niebezpiecznie*

Kiedy rozmowa pomiędzy wilczycą - cyborgiem, a czarnowłosą dziewczyną trwała w najlepsze, na pagórku pojawiła się jeszcze jedna postać, nadzwyczaj dziwna.
Przeraźliwie chuda dziewczyna, o śnieżnobiałej cerze i włosach schodziła właśnie ku istotom z górki, nucąc pod nosem jakąś wyliczankę i kiwając głową na boki. Była uśmiechnięta nienaturalnie szeroko, a z jednego błyszczącego w ciemności czerwonego oka, sączył się jakiś czerwony gaz. Wymachiwała maczetą poplamioną świeżą krwią.
Mivika dobrze wiedziała, że nie powinna się tutaj pojawiać, ale tak ją kusiło, że nie mogła się powstrzymać. W końcu było tutaj tak wiele ciekawych istot - czarnowłosa dziewczyna, która bez wątpienia nie była zwykłym człowiekiem, wyraźnie prowokowała czarną wilczycę, blondynka o niebanalnej urodzie stojąca naprzeciwko elfa o nieciekawym wyrazie twarzy i jeszcze jedno stworzenie, kolejny wilk o czarnym futrze.
Przysiadła na kamieniu, wskutek czego jej ''kości'' zachrzęściły w zetknięciu z twardą powierzchnią i przyglądała się całemu zajściu, nie chcąc zwracać na siebie niczyjej uwagi. W zaciekawieniu obserwowała poczynania czarnowłosej i zastanawiała się, czy nóż trafi zmechanizowaną wilczycę i czy tamta będzie miała zamiar odeprzeć atak.